Tips & adviezen
In memoriam: Ellen Bos-van Trigt
Onverwacht kon het geplande bezoek aan collega Ellen Bos 24 augustus jl. niet doorgaan. We stonden bij wijze van spreken met onze jas aan, toen het bericht van Rob, haar man, binnenkwam waarin hij meldde dat er complicaties waren opgetreden en Ellen was opgenomen in het ziekenhuis. De situatie was zo ernstig dat Ellen daar dezelfde dag overleed. Onvoorstelbaar, zo snel en toch nog zo onverwacht.Was het alweer twaalf jaar geleden dat Ellen Bos ons een open sollicitatiebrief stuurde? Uit haar brief kwam naar voren dat ze graag in haar eigen dorp Voorhout wilde komen werken en dat ze in het verleden jaren als controller bij de KLM in dienst was geweest. We nodigden Ellen uit voor een gesprek en tijdens dit gesprek kwam Ellen naar voren als een spontane vrouw, met veel verantwoordelijkheidsbesef voor werk en zeker ook voor haar gezin. Bij Belastica kon ze haar wens, het combineren van werk en gezin, realiseren en ze trad bij ons in dienst.
In de afgelopen jaren is Ellen een vaste kracht in ons team geweest. Ze verrichtte voor diverse cliënten controlewerkzaamheden en hield zich bezig met het samenstellen van jaarrekeningen. Ellen deed dit werk met veel plezier en was niet alleen tijdens het werk een fijne collega, ook buiten het werk was ze een hartelijke vrouw die oprechte interesse toonde in haar collega’s.
Ellen was al geruime tijd ziek, en het besef was er, dat de ziekte niet geheel te genezen zou zijn. Wel dachten we dat Ellen nog vele jaren zou kunnen genieten van het leven. Tijdens haar laatste vakantie had Ellen het nog over terugkeren naar haar werkplek om op die manier weer een actief lid van ons team te worden. Helaas mocht dit niet meer zo zijn.
Door het overlijden van Ellen gaan we een trouwe collega missen. Maar veel erger nog is het een verschrikkelijk gemis voor haar man, haar kinderen en haar verdere familie en vrienden. Dat Ellen een sociale vrouw was die heel veel mensen aan zich wist te binden, bleek afgelopen vrijdag en zaterdag tijdens het afscheid van Ellen. Wat fijn, zoveel mensen, zoveel lieve woorden, zoveel medeleven……..maar tegelijkertijd, wat triest, wat een gemis voor Rob en haar kinderen. Zij moesten naar huis, zonder Ellen. Zo onwerkelijk, zo vreemd, zo stil….
Moge in gedachten de stem van Ellen, haar optimisme, en haar levensmoed deel gaan worden van degenen die ze achterliet. Wij wensen iedereen die haar mist heel veel sterkte! Wij zullen haar niet vergeten.